Šabačka tvrđava, nemi svedok na desnoj obali Save, vremešna ali dostojanstvena, vekovima se odupirala sukobima koji grad Šabac nisu mimoišli. Tako je i danas. Ostaci nekada artiljerijskog utvrđenja prkose vetrovima sa Save. Njen položaj, tik uz reku Savu, kraj je koliko i početak današnjeg grada Šapca.
Šabačka tvrđava (Foto: J.Gubelić)
Prva tvrđava podignuta je 1470. godine, a današnja datira iz 17. veka. Preteča današnje tvrđave, bilo je masivno utvrđenje, koje je prema mišljenju stručnjaka bilo odbrambeni štit jer se nalazilo na granici, uz reku Savu. Bila je to svojevrsna odbrana za sve koji su hteli preko Save da nadiru ka Evropi. O izuzetno burnoj istoriji tvrđave Stari grad svedoči podatak da je više od 10 puta prelazila iz jednih ruku u druge. Današnje uvtrđenje, novijeg je datuma. Ima osnovu pravilnog četvorougla sa po jednom kulom kružne osnove u svakom od temena. Tvrđave istih i sličnih osnova mogu se naći duž rečnih obala Save i Dunava. Ostaci starih gradova otkrivaju dramatičnu priču o usponu, padu i obnovi srpske države. Srbija je u srednjem veku imala više od 200 „tvrdih gradova“, sazdanih samo u nemanjićkoj Srbiji. Priča o njima otkriva tajnu istoriju srednjovekovne Srbije, koja do danas nije ispričana.
Ostaci artiljerijskog utvrđenja (Foto: J.Gubelić)
Prvi pomen Zaslon, preteča današnjem imenu grada, potiče iz dubrovačkih arhiva iz 1454. godine. Ime Šabac prvi put pominje Antonio Bonfini, ugarski dvorski istoričar koji je verovao da je to turska reč koja označava nešto što je čudesne lepote. Šabačka tvrđava je jedna od poslednjih pet koju su Turci 1867. godine predali Srbima. Taj dan je turska vojna posada napustila Šabac, predavši ključeve grada pešadijskom kapetanu srpske vojske, Lazaru Cukiću.
Nemi svedok vremena (Foto: J. Gubelić)
Tokom sistematskih iskopavanja valjevskog Zavoda za zaštitu spomenika kulture otkriveni su jedinstveni ostaci na našem prostoru fortifikacije sa bedemima od zemlje i drveta i masivnom ulaznom kulom od opeka. Menjala je izgled i namenu. Danas je mesto do kog Šapčani rado prošetaju tokom svih godišnjih doba jer je uvek lepo uživati u njenom prostranstvu, lepoti i tajanstvenosti koju čuva u sebi.
