Božić, dan kada se veruje da je rođen Isus, 7. januara obeležavaju pravoslavne crkve koje se drže starog, julijanskog kalendara. To su Jerusalimska partijaršija, Srpska pravoslavna crkva, ruska, makedonska, gruzijska crkva i Sveta Gora. Zajedno sa Uskrsom i Duhovima (Sveta trojica), Božić spada u tri najveća hrišćanska praznika.
Mir Božji, Hristos se rodi!
Božićno slavlje u crkvama počinje na Badnji dan, i traje tri dana. Dan posle Božića je spomen Sabora Bogorodice, a zatim sveti arhiđakon Stefan, koji je nekim porodicama i krsna slava. Božić je u Srbiji, zajedno sa Uskrsom, od jula 2001. jednodnevni državni praznik. Budući da se u Novom zavetu ne navodi kada se tačno rodio Isus, prvi hrišćani nisu slavili Božić, nego samo Uskrs. U prvo vreme postojanja hrišćanske crkve, Božić i Bogojavljenje su proslavljani u isti dan, a praznik je nazivan Epifanija. Božić je počeo da se slavi u Rimu 354. godine, prema mnogim izvorima, na dan kada se prethodno slavilo rođenje rimskog božanstva sunca, Sol Invictus. Simboli Božića kod pravoslavnih Srba su badnjak i česnica. Božić je porodični praznik i obeležava se u kući i u crkvama. Na Badnji dan se na kućnom ognjištu pali hrastovo drvo – badnjak, koji predstavlja simbol svetlosti i toplote koja treba da greje i zbližava ukućane.
Pod kuće se po tradiciji posipao slamom da bi se dočarao skromni ambijent staje u Vitlejemu u kojoj se, po Bibliji, rodio Hrist. Česnica, pogača u koju se stavlja novčić, mesi se i lomi na Božić na onoliko delova koliko ima ukućana. U česnicu se stavlja novčić od srebra ili zlata koji simbolizuje dar novorođenom Hristu, a veruje se da sreća čeka onog u čijem komadu bude novčić. Božiću u pravoslavlju prethodi četrdesetodnevni post. U pravoslavnim crkvama služe se povečerja i pale se badnjaci. Ljudi se na Božić pozdravljaju sa „Hristos se rodi“, a odgovor je „Vaistinu se rodi“.
