Sa Cera ili sa Save, zavisi odakle se krene, naselje Jevremovac je i izlaz i ulaz u grad, početak i kraj Pocerine. Ime mu je, po predanju, zagledan u predeo današnjeg Bećinog brda, dao sam Jevrem Obrenović, obor-knez Šabačke nahije, pa je, nekad selo oko „druma za Volujac“, a danas gusto naseljeno prigradsko naselje, po istoj liniji imenjak najveće i najlepše botaničke bašte u Srbiji.
U tursko doba zvao se Museline, po begu Muselinu (Musulun), koji je pre dva veka ovde bio glavni. Njegovi starosedeoci vole priču koja se generacijama prenosi, a koja njihovom mestu daje i zvučnost i važnost.
– Jevrem Obrenović, kada je postao upravitelj ovog kraja, jednom prilikom izvezao se fijakerom i na prostoru Bećinog brda pitao kako se zove ovo naselje. Kada je čuo da ga zovu Muselini, po begu turskom koji je ovde sedeo, rekao je – zvaće se po meni. I tako je naselje dobilo ime Jevremovac – priča meštanin Vojislav Petrović.
I upravo sa Jevremovim dolaskom i poslednjim tragovima Turaka, mesto je stidljivo nicalo pokraj glavnog pocerskog puta kroz sela. U Prvom svetskom ratu, nije imalo ni sto kuća, ali one nastale baš u tom periodu, svedoče o važnosti ove trase, nekada, kao i sada.
– Moja porodična kuća započeta je 1914. godine. Onda je za vreme rata korišćena kao puškarnica. Tu smo našli mnogo čaura od metaka, verovatno ispaljenih u vreme odstupnice u vreme Cerske bitke – priča Petrović, čija je porodica starosedelačka.
O poreklu stanovništva ovog mesta najdetaljnije podatke dao je Vojislava S. Radovanović, na osnovu antropogeografskih ispitivanja 1947, 1948. i 1949, priređenih u studiji “Šabačka Posavina i Pocerina“. On je zabeležio i delom izmenjenu varijantu imena Jevremovac.
„Kad je kraljica Natalija dolazila u Šabac, išla je u selo, pitala za ime sela, i kad je čula tursko ime Museline, kazala je: „Odsad će se zvati Jevremovac”, piše Radovanović.
Selo se, navodi on, delilo na 4 glavne male: Gornji šor ili Kenića šor, Donji, preki Šor, Zanatski šor, što je noviji deo naselja duž puta ka Šapcu. Zanatskim šorom se zove zato što je imao mnogo zanatlija – kovača, četvoro ćurčija, tišlera, mašinbravara.
Imalo je i jednu veliku barutanu, gde se čuvala municija za borbe protiv Turaka, a kad je prestala da bude barutana, ovde su se vezivali konji. Ne zna se koji je deo sela najstariji, ali jedno se zna – u centru, gde je sada škola, nekada je bila mehana.
Šorilo se selo kad je kapetan Nešuka Adamović, iz Krivaje, došao ovde „da sedi”; on nije hteo sam da bude na krupljanskom putu, pa pozvao devet kuća od Brdnjaka (tamo bili Maksimovići, Perići, Srdanovići i dr.); onda se selo ovde ušorilo.
U sredini sela bila „suvaja”, do pre 50 godina. Držali je Adamovići, razvaljena 1897. Podigao je kapetan Nešuka. Ko hteo da melje, doterivao svoju stoku konje ili volove (po par). Bila na jedno vitlo, kao dolap što se okreće isto. Onda od sto, deset bio ujam. Onda se vrlo konjima, vejalo lopatama. Prva mašina vršalica pre 65 godina došla, a vetrenjača pre 70 godina.
Nešuka je bio napravio (prema školi i MNO, odnosno bivšoj kafani, s druge strane džade) divanu, na sprat, gde je primao službene posete i goste – navodi u svojoj studiji o pocerskom kraju Radovanović.
Neke od familija koje su od starina naseljavale Jevremovac su Petrovići, Ljubišići, Vukovići, Prica, Perići, Gajići, Srdanovići, Maksimovići, Glišići, Nikolići, Jovanovići, Stankovići…
U poslednjih sedam decenija, od Drugog svetskog rata naovamo, Jevremovac beleži značajan porast stanovnika. Prema podacima prvog zvaničnog popisa iz 1948. godine, naselje koje ulica Pocerska deli na dva dela, imalo je svega 734 stanovnika. Od osamdesetih taj broj prešao je 2000, početkom ovog veka stiže do 3000, a prema poslednjem popisu iz 2011. godine, Jevremovac je imao 3408 stanovnika.
Do danas, taj broj znatno je uvećan, pa sada ovo naselje ima preko 5000 stanovnika. Njegovoj popularnosti doprinosi blizina centra grada, dobro povezane prigradske linije, škola, mogućnost uporednog bavljenja poljoprivredom i zaposlenja u obližnjim firmama. I sve više mladih bračnih parova odlučuje se da zajednički život oproba upravo ovde, na granici grada i sela.
A simbol mesta, na koji su Jevremovčani posebno ponosni jeste Fudbalski klub Pocerina, koji ima tradiciju dugu 84 godine (osnovan je 19. juna 1938.). Oko seoskog terena nedeljom traži se mesto više za parking. Ovo je praznik za fanove lokalnog tima.
