Dan Mihaila Đurića (1925-2011), jednog od najvećih srpskih filozofa i sociologa, profesora Pravnog fakulteta Univerziteta u Beogradu i akademika SANU, obeležava se 25. novembra po peti put u Šapcu, njegovom rodnom gradu.
Nažalost, usled pandemije, ovaj značajan
događaj će proteći na drugačiji način, bez kontakta i žive reči, onako kako situacija nalaže – snimljenim predavanjima izuzetnih kulturnih poslenika koji govore o neprocenjivoj veličini akademika Mihaila Đurića.
Predavanje profesora Mila Lompara „Shvatanje nihilizma u delu Mihaila Đurića“, koje je trebao da održi učenicima Šabačke gimnazije, kao i predavanja na temu: „Etos javnog delovanja Mihaila Đurića“ profesora Časlava D. Koprivice i profesora Jovice Trkulje mogu se pogledati na Jutjub kanalu Biblioteke šabačke. A tekst o ovom velikanu, autorke Jelene
Podgorac Jovanović, direktorke Biblioteke šabačke može se pročitati na sajtu ove ustanove.
– Učešćem u obeležavanju Dana Mihaila Đurića, Biblioteka šabačka i u ovakvim izmenjenim okolnostima nastoji da neguje tradiciju negovanja i podsećanja na sve znamenite Šapčane. Na ovaj način, pre svega, odajemo počast jednom od najvećih Srba svih vremena, jednom od najpoznatijih i najznačajnijih predstavnika srpske filozofije u drugoj polovinidvadesetog veka – ističe Jelena Podgorac Jovanović.
Mihailo Đurić je rođen 22. avgusta 1925. godine. Studirao je pravo, filozofiju i klasičnu filologiju na Pravnom fakultetu i Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Doktorirao je 1954. godine tezom Ideja prirodnog prava kod grčkih sofista. Iste godine je na beogradskom Pravnom fakultetu izabran za asistenta, gde je potom biran za docenta 1957, za
vanrednog profesora 1964. i za redovnog profesora 1969. godine.
Mihailo Đurić u dva navrata živeo je u Šapcu, kao sasvim mali, u doba porodičnog blagostanja i harmonije, a kasnije u strašnom i oskudnom periodu Drugog svetskog rata. Oba puta, porodica je stanovala u dvorišnoj zgradi u ulici Pocerskoj (danas Masarikova) 78. Mladi Mihailo, nakon odvođenja oca Stevana u nemački logor, ratne godine provodio je u Šapcu, čvrsto se posvetivši učenju. Đurić je doživeo tragičnu sudbinu oca koji je sahranio sina, a uprkos nesvakidašnjem doprinosu srpskoj naučnoj misli , do kraja života živeo je u tuđem stanu. Veliki poznavalac života i dela Mihaila Đurića, Jovica Trkulja, podvukao je da “Samo izuzetno umni, prirodno obdareni, karakterni i duhovno bogati ljudi mogu mirno, sa punim dostojanstvom u svom bolu, da prime ono što je neminovno, bez očajavanja i rezignacije”.
Godine 1972. osuđen je na devet meseci strogog zatvora, zbog kritike ustavnih amandmana 1971. godine, zbog čega je izgubio radno mesto na fakultetu. Svoj naučni rad je produžio u Institutu društvenih nauka u Beogradu od 1974. do 1990. godine, radeći kao naučni savetnik.
Godine 1990. vraća se na Pravni fakultet, gde je naredne, 1991. godine, penzionisan. Preminuo je u novembru 2011. godine. Njegovo mišljenje i delovanje su primer odgovornog, hrabrog i principijelnog intelektualca u našem vremenu, a njegov život je svojevrsno jedinstvo mišljenja, govora i delanja.
