Kralj Milan Obrenović, unuk Jevrema Obrenovića izazivao je kontroverzna mišljenja, savremenika i istoričara. Jedni su ga hvalili, drugi su ga preterano osuđivali. Prilikom jedne posete Šapcu, u vreme kada je bio knez, nastala je fotografija koja se danas čuva u Međuopštinskom istorijskom arhivu. Te 1870. godine, prilikom posete gradu na Savi, u delegaciji su bili istaknuti Šapčani. Odeveni u službena odela, koja su najpre počela da se nose u vojsci, a zatim i kod ostalih pripadnika vlasti, vide se i na ovoj fotografiji, o kojoj, nažalost, nema više podataka. To je, prema pretpostavkama, bila prva poseta kneza Milana Šapcu.
Knez u poseti Šapcu (Foto: Međuopštinski istorijski arhiv Šabac)
Kralj Milan Obrenović ostaće upamćen kao prvi srpski kralj „posle Kosova“, kao i po uspešnim reformama koje će imati dugoročne posledice, poput vrlo uspešne reforme vojske, kao i opšte ubrzane evropeizacije Srbije. Biće upaćen i kao kralj koji je imao jedan od najturbulentnijih ljubavnih života. Tokom njegove vladavine vođeno je više oslobodilačkih ratova, a Srbija je stekla međunarodno priznanje odlukama Berlinskog kongresa od 13. jula 1878. godine.
Milan Obrenović je 1876. godine, u vreme kada je Srbija još bila kneževina, objavio rat Osmanskom carstvu, ali je nespremna srpska vojska poražena u Prvom srpsko-turskom ratu.
Više uspeha knez Milan imao je u Drugom srpsko-turskom ratu, nakon čega je Srbiji na Berlinskom kongresu 1878. godine priznata nezavisnost, a u njen sastav ušli su Niški, Pirotski, Toplički i Vranjski okrug.
U spoljnoj politici oslanjao na Austrougarsku, od koje je dobio podršku za proglašenje Kraljevine Srbije 1882. godine. NJegov uticaj u zemlji znatno je oslabio kada je novembra 1885. godine poveo tromesečni srpsko-bugarski rat zbog pripajanja Istočne Rumelije Bugarskoj, suprotno odlukama Berlinskog kongresa.
Za kralja Milana kažu da je bio najlepši srpski vladar. Stasit, lepih i pravilnih crta lica, živih očiju, ali sa uvučenom i tankom gornjom usnom i isturenom bradom, što mu je, u vreme srdžbe, davalo lik ćudljiva vladara.
Kralj Milan abdicirao je 1889. godine i ostavio vlast sinu Aleksandru, a kasnije napustio zemlju. U Srbiju se vratio 1897. godine kao vrhovni komandant vojske, koju je potpuno reformisao i modernizovao.
Kralj Milna Obrenović (Foto: http://www.srpskidespot.org.yu)
Zauvek je otišao iz Srbije 1900. godine jer nije podržavao Aleksandrov brak sa Dragom Mašin. Preminuo je 11. februara 1901. godine u Beču od upale pluća, a sahranjen je u grobnici u fruškogorskom Manastiru Krušedol.
Kada je umro u Beču 1901, doktor Paltauf, profesor univerziteta koji je balsamovao telo Obrenovića, izjavio je da „nikada nije video plastičnijeg i pravilnijeg razvijenoga tela. Kralj Milan bio bi, veli, savršen model za najlepšu mermernu statuu“.
